(Mga) Senyales ng Pag-tanda (Ko)

Alam ko naman na tumatanda na ako. Unang-una, hindi ako immortal. Wish ko lang yun. So, Yes, klaro na tumatanda na ako. Crystal, ika nga.

Kahit ano pang pag-deny ang gawin ko ay hindi na talaga uubra, lalo when faced by these indisputable evidences:

• Lalung lumalabo ang mga mata ko. Since I first started wearing glasses in my 2nd year in HS, nakaka-higit sampung “upgrade” na yata ang grado ng mata ko.
• Humihina na ang pandinig ko. Lagi na akong nagsasabi ng “Ha? Ano sabi mo?”
• Madalas nang sumasakit ang mga kasu-kasuan ko. Lalu kung malamig ang panahon… ay sows! Ka-kirot eh.
• Mahirap nang mag-lose ng timbang. Doble-, baka nga triple-effort na ang kailangan para magpapayat ng konti.
• Mas nagiging makakalimutin na ako. Birthdays… meetings… assignments… deadlines…
• Mas madalas na akong nagre-reminisce about the “good old days,” meaning, nung bata pa ako.
• Andami na ng mga puting buhok ko. Hindi lang sa ulo kundi pati sa balbas.

Pero ang pinaka-malupit na ebidensiya…

Ang mga kababata ko noon… Matatanda na ring lahat!

Wahahahahahaha!